Eergisteren was de dag dat boomers en mensen die nooit op kamers hebben gezeten massaal op social media delen waarom de zogenoemde ‘pechgeneratie’ niet zo moet zeuren. Oftewel: eergisteren wat het renteprotest.
Ik begon te studeren toen de VVD, GroenLinks, PvdA en ‘onderwijspartij’ D66 de basisbeurs afschaften. Na zeven jaar studeren is mijn eindstand €25.000.
Het grootste probleem, wat mij betreft, zit niet in het leenstelsel, en zelfs niet in de verhoogde rente op deze leningen. Het echte probleem vind ik in de willekeur van de politiek. Iedereen voor 2015 en iedereen na 2023 krijgt een basisbeurs. Door het nu weer in te stellen geef je (terecht) toe dat je leenexperiment mislukt is en de politiek een fout heeft gemaakt. Maar waarom worden de kosten van deze fout dan bij onze generatie gelegd?
Het andere probleem is communicatie. Vanuit de politiek werd steeds opgeroepen om niet bang te zijn om te lenen en het zou niet meetellen bij je hypotheek. Niets blijkt minder waar. Ook schuldenpreventie wordt gemeden. Zo heb ik bijvoorbeeld in januari mijn lening stopgezet. Een truc, om de rente van dat moment vast te zetten. Bijna niemand wist dit. Sterker nog: DUO riep om je lening NIET stop te zetten…
De rente verhogen is op zich logisch. Als je hem niet mee laat groeien met de inflatie, kost dat de overheid geld. Maar mijn vraag is: mag deze generatie van 8 jaar wanbeleid ook een keer geld kosten? Aan de generaties voor ons en de generaties na ons was de overheid veel meer geld kwijt.
Bij mij ontstaat steeds meer het gevoel dat de overheid tegenover me staat. Ze communiceren ruk, benadrukken niet alle mogelijkheden en waarschuwen niet voor gevaren. Onze generatie wordt volledig aan z’n eigen lot overgelaten en zelfs voorgelogen. Daarnaast beginnen wij met enorme achterstanden op de arbeidsmarkt ten opzichte van andere generaties.
Dus alsjeblieft, overheid en rijke boomers, toon wat empathie en ga naast in plaats van tegenover mij en mijn generatiegenoten staan.