Directrice Janine van Drieënhuizen is ervan overtuigt dat het meerwaarde heeft dat de Guido in de Geitenkamp staat: “Jongeren in de Geitenkamp zijn over het algemeen heel andere jongeren dan leerlingen die wij op school hebben zitten, omdat wij vooral veel christelijke leerlingen hebben. Dat biedt kansen: we organiseren ontmoetingen tussen leerlingen uit de wijk en onze leerlingen. Dit heeft als doel voor onze leerlingen om begrip te krijgen voor een ander deel van onze samenleving en voor jongeren hier uit de wijk om te laten zien dat naar school gaan en onderwijs dat goed en belangrijk is. Op die manier proberen we op allerlei manieren als school actief te zijn in de wijk en te laten zien: school en onderwijs is belangrijk.”

Iemand die zo’n ontmoeting mocht mee organiseren bij haar stage is Hanneke den Hoed. Hanneke: “Zelf heb ik een project opgezet om jongeren van de Guido in contact te brengen met jongeren uit De Geitenkamp. Dat zorgt voor het besef: we zijn allemaal mensen en verschillen helemaal niet zo heel veel van elkaar, dus waarom kunnen we niet één zijn?”

Toch is het niet alleen rozengeur en maneschijn. Alumnus van de school, Ezra Veenhof, legt uit dat er wel bepaalde spanningen waren tussen Guidoleerlingen en Geitenkampers: “Je kunt beter binnen de school ruzie maken, dan met de Geitenkampers.” Luister zijn volledige bijdrage hieronder.

Hanneke den Hoed kent deze spanningen: “In het verleden is het niet altijd goed gegaan tussen Guido jongeren en Geitenkampers. Ik denk dat dat puur is omdat zij niet weten wie wij zijn. In hun ogen zijn wij misschien gek omdat we christelijk zijn.” Maar ze is hoopvol: “Door het project wat ik mocht opzetten hebben we denk ik kunnen laten zien dat we net als hen ook gewoon jong zijn. Wij zijn hetzelfde met een iets andere achtergrond.”, aldus de Havo examinandus.

De stage van Hanneke is onderdeel van maatschappelijke diensttijd. “Dat houdt in dat leerlingen op school op dinsdag en donderdag ruimte hebben om mee te doen aan een maatschappelijk project. Hier in de wijk is bijvoorbeeld een moestuin, waar buurtbewoners werken.”, aldus directrice Janine van Drieëhuizen.

In een wijk waar mensen wat gesloten zijn richting ‘buitenstaanders’, is het niet gemakkelijk om binnen te komen. De projecten zijn daarom ook verspreid over langere periodes. En volgens Hanneke is dat maar goed ook: “Toen ik begon met mijn stage moest ik eerst flink vertrouwen winnen. Ik moest eerst echt laten zien dat we niet veel van elkaar verschillen. Dan merk je dat de jongeren die daar komen steeds meer gaan praten. Toen ging ik steeds beter begrijpen waarom ze bepaalde dingen doen.”